…Dat zeggen
kleine kinderen als ze op een bepaalde leeftijd zijn aanbeland. Ik zit nu in
zo’n zelfde fase. Ik wil alles zelf doen wat betreft mijn boek. Waarom ben je
niet naar een uitgever gestapt, krijg ik regelmatig te horen. Het stond voor
mij eigenlijk meteen al vast dat ik de touwtjes zelf in handen zou houden. Het idee dat een ander dan gaat sleutelen aan jouw verhaal en bepaalde eisen stelt. ...Nee. Het moet verschijnen zoals ik het wil. Ook de gevoeligheid van het onderwerp heeft me doen besluiten om het onder mijn eigen vleugels te willen houden.
De afgelopen tijd heb ik meerdere malen op het punt gestaan om toch de stap naar een uitgever te overwegen. Het is een verhaal wat voor een groot publiek geschikt is en
in je eentje, zonder uitgever met een groot netwerk, is het een stuk lastiger
om al die mensen te bereiken. Maar een passende uitgever vinden voor mijn verhaal
is niet eenvoudig, omdat vele uitgevers niet beginnen aan autobiografische verhalen van
een onbekende schrijver en daarnaast heb ik de tijd niet mee. Men is nu huiverig
om investeringen te doen. Ik voel ook gewoon dat de manier zoals ik het op dit moment doe, voor nu
de juiste is voor mij. Met het uitbrengen van mijn boek moet ik me kwetsbaar op
durven stellen. Zou ik een uitgever vinden, dan kan ik alles uit handen geven
en weer verdwijnen in mijn veilige hoekje, waar niemand me ziet. Nu moet ik op
de voorgrond treden en alles zelf doen, van het regelen van de redactie, het
nadenken over de omslag tot het benaderen van verkooppunten en de media. De weg is dus iets 'omslachtiger', maar dat is ook iets wat helemaal bij me past.
Samenwerken met professionals
Ik zit er
echt bovenop en wil alleen het allerbeste. Ja, perfectionisme is ook een kenmerk
van hooggevoeligheid. Daarom heb ik de hulp ingeroepen van een aantal professionals
die mij gaan helpen om mijn ‘kindje’ te laten opgroeien tot een sterke
volwassen vrouw, die er klaar voor is om de wijde wereld in te trekken. Ik doe het
dus niet allemaal ‘zelluf’. Ik doe het samen met geweldige mensen die ook
alleen voor het allerbeste gaan.
Begin januari is Saskia Baardman van Raak Met Woorden
aan de slag gegaan met het redactiewerk. De eerste pagina’s heb ik inmiddels
retour ontvangen. Ze heeft hier en daar wat kleine verbeteringen aangebracht,
zodat mijn verhaal straks nog beter overkomt. Tijdens het lezen van haar
aanbevelingen moest ik regelmatig even slikken en werd mijn beeld zo nu en
dan wat troebel. Het is op een mooie manier confronterend. Natuurlijk ken ik
het hele verhaal van de eerste letter tot aan de laatste punt, maar er is nu
een kleine ‘touch’ aan toegevoegd waardoor het nog mooier is, nog meer binnenkomt.
Ik kan de rest van het boek dus ook met een gerust hart aan haar overlaten.
Mijn ‘levenswerk’ is in goede handen bij haar.
Binnenkort krijgt mijn ‘kindje’ ook een
gezicht. Vorige week heb ik een heel fijn gesprek gehad met Sylvia en Eddy van Lawine.
Zij gaan de omslag voor mijn boek ontwerpen. Er werden allerlei mooie ideeën
uitgewisseld, ze wisten precies wat er wel of juist niet bij mijn verhaal past
en konden niet wachten om ermee aan de slag te gaan. Net zoals ik niet kan wachten
om straks het resultaat te mogen zien!
En volgende week heb ik weer mijlpaal. Dan
heb ik mijn eerste interview met een journalist van een lokale krant. Erg
spannend, maar ik voel dat ik klaar ben voor deze stap.
Flow
Ik wil
het dus niet alleen allemaal zelf doen, ik kan het ook! (Oké, eigenwijsheid is
ook iets wat mij toebehoort ;)). Daarnaast is het gewoon hartstikke leuk om zelf
dit hele proces te doorlopen. Je ziet het boek stapje voor stapje groeien. …Al weet ik eerlijk gezegd niet of ik bij een eventueel
volgend boek dit ook weer zou willen én kunnen, want het vergt veel doorzettingsvermogen
en er gaat echt ongelofelijk veel tijd en energie in zitten; het is eigenlijk gewoon
een fulltime baan. Maar toch, ik had dit niet willen missen. Wat een enorme
leerschool is dit!
