Boekreview door Marianne Notschaele - Reïncarnatietherapeute

Leest lekker weg

In mijn vrije uren, verdeeld over 3 dagen, las ik dit boek van Daniëlle van der Stap achter elkaar uit.
Het is een heerlijk laagdrempelig boek, eenvoudig van taal maar bijzonder goed geredigeerd door Saskia Baardman, dat uitstekend weergeeft hoe een jonge vrouw - Marie - leert omgaan met haar hooggevoeligheid en haar paranormale talent.

Marie, synoniem voor Daniëlle van der Stap, vertelt over haar persoonlijke belevenissen op het gebied van HSP (hoogsensitiviteit). Zij legde een lange weg af om haar eigen hooggevoeligheid te accepteren. Van een vrouw met vele lichamelijke klachten - benauwdheid keelgebied en extreme oververmoeidheid - veranderde ze langzaamaan in een sterke, krachtige vrouw die een eigen praktijk heeft waarin ze anderen begeleidt.

Over de inhoud

Vanwege privacyredenen zijn de namen van de personen in dit boek 'Het Stille Verdriet' gefingeerd. Ik begrijp de keuze voor anonimisering, heb er zeker respect voor, maar ik vond dit zelf - als HSP-er :D - lastig bij het lezen. Overal waar namen gebruikt werden in de tekst moest ik voortdurend omschakelen, zo van oh nee, dat is niet 'Marie', maar Daniëlle, zo ook bij andere namen. 
Voor wat minder sensitieve lezers zijn de gefingeerde namen geen belemmering bij het lezen, en voor gewone lezers is het juist een prima keuze geweest om namen te kiezen met wat meer afstand tot het onderwerp.

Lees hier de rest van het artikel.

The weeks after...

Zo'n drie weken ligt mijn boek nu in de 'schappen' en wat is er veel gebeurd! Sinds vorig weekend ben ik eindelijk weer een beetje geland.
Vele reacties heb ik al mogen ontvangen. 'Live', via telefoon, mail, kaartje... Hartverwarmend en bijzonder om te horen/lezen wat mijn verhaal met een ander mag doen.

Eind juni gaf ik een lezing in de bibliotheek in mijn woonplaats. Vooraf waren er 15 kaartjes
verkocht, wat ik al best veel vond. Toen die avond de deuren open werden gezet, bleven de mensen naar binnen stromen. Ik moest mezelf regelmatig even knijpen. Dit was toch niet waar? Ik droomde. Kwamen al die mensen echt voor mij? Tegelijkertijd sloeg de schrik me om het hart en het liefste wilde ik via de achteruitgang vluchten. Ik houd er namelijk helemaal niet van om in the spotlight te staan en een grote groep mensen toe te spreken... en nu waren het er ineens wel heel veel. Maar toen ik eenmaal die drempel over was, stond ik er en kon ik mijn verhaal op een rustige en duidelijke manier overbrengen. De zenuwen waren in één klap weg. Wonderbaarlijk hoe zoiets werkt.
Al tijdens de pauze kwamen de mensen naar me toe om hun verhaal te delen. Men was geraakt. Het zorgde voor herkenning. Niet alleen mensen die hooggevoelig zijn, maar ook mensen die bv. reuma hebben en de pijn van het onbegrip ook regelmatig voelen.
Mijn verhaal is overigens niet alleen maar kommer en kwel. Diverse lezers hebben al ontzettend moeten lachen om de avonturen die ik mee heb mogen maken. 'Je bent er heel sterk uitgekomen,' krijg ik ook keer op keer te horen. Inderdaad en dat is wat ik met mijn verhaal ook graag wil overbrengen. Hoe diep je ook zit, hoeveel tegenslag je ook op je pad krijgt...de zon gaat altijd weer schijnen en de minder leuke dingen zal je gaan zien als mooie levenslessen!

Met mijn boek gaat het goed. Deze week gaat het 250e exemplaar de deur uit! Reden voor een feestje.
Ik hoop nog vaak mijn verhaal te mogen delen en vele mensen hierdoor te kunnen bereiken! ...A woman with a mission ;)