Ik kan het wel alleen...

Eigenlijk weet ik niet beter. Ik ben gewend om dingen zelf op te lossen. Hulp vragen kwam niet in mijn woordenboek voor. In mijn leven heb ik veel alleen gedaan omdat anderen mij niet begrepen. Zij voelden niet wat ik voelde. Zij zagen niet wat ik zag. Noem het eigenwijs. Of ik zeg liever: eigen-wijs. Maar ook ik kan niet alles alleen. Dat mag ik nu echt gaan erkennen…

Hooggevoelig en vragen om hulp

Deze kreeg ik afgelopen weekend in mijn

handen gedrukt. Een mooie reminder! 

Hulp vragen is zo lastig. Het voelt als een soort zwakte, lijkt wel. Veel mensen zullen dit herkennen. Voor hooggevoeligen lijkt het vragen om hulp nog wel een stukje lastiger te zijn. Als hsp’er voel je zelf namelijk heel goed wat een ander nodig heeft. Wanneer je daarin nog niet goed je grenzen kunt aangeven, ben je geneigd om jezelf op de tweede plek te zetten. Het ‘hulpverlenerssyndroom’ is niet onbekend in deze doelgroep. Zelf heb ik jaren terug al geleerd om daarin duidelijk te zijn. Dat ging niet van de een of de andere dag. Als je altijd maar gewend bent om voor een ander klaar te staan, voelt het ineens heel egoïstisch als je zo nu en dan ‘nee’ zegt. Maar het is verre van dat. Als jij goed voor jezelf zorgt, kun je er ook beter voor een ander zijn.  

Mijn huidige obstakel is: ‘Een ander heeft zelf al genoeg sores aan zijn hoofd en ga ik niet lastig vallen. Dit ga ik zelf oplossen.’ …En dan blijf je dus zelf tobben, totdat het echt niet meer gaat. 

De ballen gaan vallen

De afgelopen maanden merkte ik dat ik het steeds moeilijker kreeg om alle ballen in de lucht te houden. Ieder moment kon er één naar beneden donderen. Ik rende me rot om dat te voorkomen.
In mijn mind ben ik ontzettend sterk en kan ik alles aan. Mijn enorme wilskracht en doorzettingsvermogen zorgden ervoor dat ik altijd weer een manier vond om door te gaan, maar mijn lichaam gaf steeds vaker signalen dat het niet meer ging. Compleet overprikkeld is de conclusie.
Het voelt natuurlijk dubbel omdat ik mijn cliënten nota bene leer hoe ze dit kunnen voorkomen. Al weet ik ook wel, en dat geef ik ze ook mee, dat je soms in bepaalde situaties belandt waardoor het niet te voorkomen is dat de emmer overloopt. Het enige wat je dan kunt doen is zo goed als mogelijk voor jezelf zorgen. En om hulp te durven vragen…

Nu is het genoeg geweest

Dit weekend kon het gewoon niet langer. Mijn lichaam gaf het meer dan duidelijk aan. Ik heb hulp aangeboden gekregen, die ik met open armen heb ontvangen, en daarnaast heb ik vandaag ook bij instanties een hulpvraag neergelegd. Vanaf nu ga ik het niet langer meer alleen doen. En weet je, dat voelt heel erg fijn. Ik vind niet dat ik zwak ben of heb gefaald. Nee, ik ben te lang sterk geweest. En daar ‘boet’ ik nu voor.

Laat dit verhaal je iets leren. Wacht niet totdat je net zo ver bent als ik. Voorkom dat. Durf hulp te vragen. Jij vindt het fijn om een ander te helpen. Ontneem de ander dan niet de kans om eens iets terug te mogen doen. (also a note to myself ;-))

Mijn oma zei het al en het werd ooit ook in een lied bezongen: ‘We benne op de wereld om mekaar om mekaar te helpen, niet waar?’ En zo is het.

P.s. Laat ik bij deze dus het goede voorbeeld geven door een hulpvraag te plaatsen. Zelf heb ik nu enorm de behoefte aan een plek in de natuur om even tot rust te komen. Ik denk aan een ruildienst. Bv. ergens logeren in ruil voor het geven van een massage of het doen van een karakteranalyse. Zoiets. Mocht je iets weten, dan hoor ik het graag.