Dinsdag 19 juni HSP Café

In een ongedwongen sfeer elkaar ontmoeten. Elkaar een luisterend oor bieden. Tips uitwisselen.

Als hooggevoelige kun je je soms erg alleen voelen. Het lijkt wel of niemand je begrijpt en je kunt misschien maar moeilijk je verhaal bij iemand kwijt. Hoe fijn om dan samen te kunnen komen met gelijkgestemden. Op een plek waar je volledig jezelf kunt en mag zijn. Uit eigen ervaring weet ik dat het samenzijn met andere hooggevoeligen kan bijdragen aan de herkenning en het beter kunnen omgaan met je gevoeligheid. Voel je welkom!

Wanneer: dinsdag 19 juni, 19.30-21.30 uur

Waar: Praktijk De Vlindertuin, (bij Op Hodenpijl), Rijksstraatweg 20-22, Schipluiden (nabij Delft)

Vergoeding: € 7.50 (incl. koffie/thee)

Om zeker te zijn van een plekje, is aanmelding via e-mail noodzakelijk!

Depressie en hooggevoeligheid

Tijdens het geven van een lezing over hooggevoeligheid, werd mij opnieuw duidelijk dat een depressie en het gebruik van antidepressiva voor velen niet onbekend is. Ook ik heb in het verleden ermee te maken gehad.
Het vervelende is dat hooggevoeligheid nog niet altijd wordt erkend door een reguliere arts of psycholoog – “dat staat niet in mijn boekje, dus bestaat het niet”. Men wordt niet serieus genomen en zonder al te veel uitleg wordt er medicatie voorgeschreven. Medicatie waar je als hooggevoelige heftig op kunt reageren.

Chronisch overprikkeld

Eén van de oorzaken van een depressie kan chronische overprikkeling zijn. Ons zenuwstelsel wordt de hele dag door blootgesteld aan allerlei prikkels. En sinds de komst van de smartphone is het nog eens verveelvoudigd. Het is wetenschappelijk bewezen dat je als hooggevoelige een filter mist in de hersenen, het deel waar het informatieverwerkingssysteem zich bevindt. Er komt veel meer binnen wat je moet verwerken en dat vergt dus al meer van je systeem. Vervolgens krijgen/nemen we amper rust en dat alles bij elkaar heeft gevolgen. Kijk alleen maar naar de vele burn-outs die er zijn, ook onder niet-hooggevoeligen.

Voorkomen
Het is dus belangrijk om voldoende ‘me-time’ in te lassen gedurende de dag, om even te ‘ontprikkelen’. Dat kan zijn het doen van een powernap, een wandeling in de natuur, een douche, een fijn boek lezen, met aandacht een kop thee drinken, je gevoelens van je afschrijven, dansen op je favoriete muziek etc. Wanneer je niet geregeld een pauze inlast, en altijd maar doorgaat, kun je dus uiteindelijk vervelende klachten ontwikkelen, zoals chronische vermoeidheid, burn-out en depressie.

Buikhersenen
De indianen hebben ooit ontdekt dat de hersenen in verbinding staan met de darmen. Ook in de reguliere zorg wordt de sterke relatie tussen die twee inmiddels steeds meer erkend.
Zo wordt het geluksstofje serotonine voor maar 8% aangemaakt in de hersenen en voor 80% in de darmen. Voor mij was dit verhaal een eyeopener en wellicht één van de oorzaken van mijn depressie. Jarenlang heb ik namelijk last gehad van het prikkelbare darm syndroom en ook intoleranties zijn mij niet onbekend. Veel hooggevoeligen kampen hiermee. Kijk dus ook eens naar dit stukje. Hoe zit het met de werking van jouw darmen?

Praat erover

Wanneer je merkt dat je last hebt van depressieve klachten, praat er dan over met iemand in je naaste omgeving waar je je veilig bij voelt. En schroom niet om een arts of therapeut te benaderen als je merkt dat het echt in een neerwaartse spiraal gaat.
Er heerst nog steeds een taboe op het woord ‘depressie’. Men schaamt zich. Het voelt alsof je gefaald hebt. Maar wist je dat ruim 1 miljoen Nederlanders antidepressiva slikken? Je bent dus niet de enige die worstelt met het leven.
Ik ga hier natuurlijk niet zeggen of je het wel of niet moet gebruiken, dat is jouw eigen keuze. Zelf zie ik het niet als dé oplossing, maar als een tijdelijk hulpmiddel. Ga uitzoeken waardoor je depressie wordt veroorzaakt, pas dan kan het worden opgelost. Een pilletje is een pleister op de wond. Trek je die eraf, dan komt alles weer net als een boemerang naar je toe. Het is een signaal dat iets in jou gehoord wil worden. Sta eens stil en durf te luisteren naar wat het je wil zeggen.

De les van mijn depressie

Het leven bestaat uit ups en downs. En als je hooggevoelig bent, zijn die dalen ook echt diepe dalen. Je beleeft alles immers veel intenser. Daar moet je mee zien te dealen.
Ik heb het donker mogen ontmoeten en gevochten als een leeuwin, en ben er – heel cliché – sterker uitgekomen. Mijn depressie zie ik als een periode waarin ik heb geleerd om nog meer te genieten van de kleine dingen in het leven, het heeft mij een kracht doen ontdekken waarvan ik niet wist dat ik die bezat en gaf mij tevens het inzicht dat ik mijn leven anders mocht gaan inrichten. Ik leidde namelijk een leven zoals ‘hoort’, niet welke bij me pastte. Mijn depressie ‘dwong’ me dus om het roer om te gooien. Het hielp me even herinneren dat ik niet mijn eigen pad bewandelde, maar die van een ander.

Focus je op de lichtpuntjes

Wanneer jij nu worstelt met het leven, wens ik jou veel (eigen)liefde en kracht toe. Focus je op de lichtpuntjes in je leven, hoe klein die momenteel ook lijken te zijn. Er is altijd wel iets om dankbaar voor te zijn. Bv. het feit dat je een dak boven je hoofd hebt, je moeder die voor je kookte omdat jij te moe ervoor was, het buurmeisje die alleen maar even langs kwam om je een knuffel te geven. Schrijf ze op voor het slapen gaan, hierdoor ga je met een positief gevoel slapen en zul je merken dat je uiteindelijk meer geluksmomenten zal gaan ervaren. Probeer het maar eens uit. En houd te allen tijde het vertrouwen dat ook voor jou de zon weer gaat schijnen!

p.s. Vind je het fijn om in contact te komen met andere hooggevoeligen om ervaringen uit wisselen, op dinsdag 6 maart is er het HSP Café. Meer info: https://hetstilleverdriet.blogspot.nl/2018/01/nieuw-hsp-cafe-dinsdag-6-maart-2018.html

NIEUW!! HSP Café - dinsdag 6 maart 2018

In een ongedwongen sfeer elkaar ontmoeten. Elkaar een luisterend oor bieden. Tips uitwisselen.

Als hooggevoelige kun je je soms erg alleen voelen. Het lijkt wel of niemand je begrijpt en je kunt misschien maar moeilijk je verhaal bij iemand kwijt. Hoe fijn om dan samen te kunnen komen met gelijkgestemden. Op een plek waar je volledig jezelf kunt en mag zijn. Uit eigen ervaring weet ik dat het samenzijn met andere hooggevoeligen kan bijdragen aan de herkenning en het beter kunnen omgaan met je gevoeligheid. Ik gun jou dat ook en stel daarom mijn mooie locatie beschikbaar deze avond.

Deze eerste avond zal als thema hebben: 'Grenzen aangeven'. Iets waar veel hooggevoeligen erg veel moeite mee hebben. Hoe ga jij daarmee om? We zullen daarover met elkaar in gesprek gaan. Vanuit mijn achtergrond als coach en ervaringsdeskundige zal ik mijn kennis delen en adviezen geven. Daarnaast is er ook ruimte voor eigen inbreng.

Ik hoop je te mogen ontmoeten!

Wanneer: dinsdag 6 maart 19.30-21.30 uur
Waar: Praktijk De Vlindertuin, (bij Op Hodenpijl), Rijksstraatweg 20-22, Schipluiden (nabij Delft)
Vergoeding: € 7.50 (incl. koffie/thee)

Om zeker te zijn van een plekje, is aanmelding via e-mail noodzakelijk!

Geland

‘Zijn het je ogen, is het je stem...’ Het is half vijf in de morgen. De overbuurman brengt me een serenade, pal onder mijn slaapkamerraam. Met een glimlach word ik wakker. Het begint al te wennen. Al die geluiden, het geroezemoes de hele dag.

Ik woon nu vijf weken in Volendam. In het centrum wonen van een toeristisch dorp, middenin het hoogseizoen, dat betekent een woonomgeving waarin vele uitdagingen voor me liggen. Overdag het winkelend publiek en de busladingen toeristen, en in de avond - en in het weekend ook in de nacht - de schreeuwende en lallende kroeggangers. Ik zou hier vakantieweken voor hooggevoeligen moeten organiseren. Als je ergens kunt leren hoe je in de drukte goed bij jezelf blijft, is het hier wel. Voor niet-hooggevoeligen is het soms al een flinke beproeving, zeker op de zondagen, dan kun je bijna over de hoofden lopen op de dijk.

Gek op gezelligheid

Het klinkt misschien tegenstrijdig - ik merk ook dat sommigen verwachten dat je als hooggevoelige als een kluizenaar leeft en alleen maar met oordoppen in diep weggestopt onder je dekbed ligt - maar ik vind het ook ontzettend leuk dat hier altijd wel iets te zien of te doen is. Iets in mij heeft dat ook nodig. 

Iedere zaterdag staat bijvoorbeeld de markt bij mij voor de deur. Gezellig en daarnaast ook ideaal; mijn boodschappen heb ik zo binnen. Vanuit mijn luie stoel zie ik mensen uit alle werelddelen voorbij komen. Leuk om te zien wat voor ons heel normaal is maar wat door andere culturen als heel bijzonder wordt gezien. Je gaat daardoor met andere ogen naar iets kijken, wat soms heel verhelderend kan werken. De haven met iedere dag weer andere prachtige boten en soms ook van die enorme jachten, waardoor je je in St. Tropez waant, ligt om de hoek. Geweldig om daar even een rondje te lopen. En de muziekliefhebber in mij wordt ook gevoed. Zo belandde ik laatst nog bij een heel intiem akoestisch optreden in de visafslag. Het was ontzettend mooi en met een bijzondere ervaring rijker sloot ik de avond af.

Het is alleen wel prettig dat als ik te veel prikkels heb gehad, wat ik probeer te voorkomen maar niet altijd haalbaar is, dat ik dan wel de rust kan opzoeken. En dat lukt dus soms niet in zo’n woonomgeving als dit. Daarvoor moet ik dan mijn huis uit.

Het water

De geluiden van het winkelende publiek, de toeristen en het langsrijdende verkeer kan ik inmiddels aardig buiten me houden. Bewust dan. Onbewust pik ik het allemaal op en ik merk regelmatig dat het me erg moe maakt. 

De lezers van mijn boek zullen weten dat in dit dorp ook een stukje van mijn verleden ligt. Dat deel wordt getriggerd nu ik hier weer woon. Soms is dat erg heftig. Ik kan er niet meer voor weglopen. Oude stukjes willen gehoord en geheeld worden.

Gelukkig is daar dan het water. Iedere avond, rond zonsondergang, maak ik een ommetje en plof ik even neer op een bankje aan het IJsselmeer dat net iets buiten het toeristische gebied staat. Het is dan compleet uitgestorven op de dijk. Op een enkele wandelaar of kroegganger na, is er helemaal niemand. Zo heerlijk. Dan gooi ik alle herrie van de dag in het water. Even mijn 'harde schijf' defragmenteren, zodat ik daarna weer het overzicht en de rust heb. 

Meer dan thuis

Mijn draai heb ik hier aardig gevonden en ik voel me er meer dan thuis. Zo thuis, dat toen ik een paar weken geleden vanwege een examen even in mijn eigen huis in het Westland verbleef, het voelde alsof ik daar op vakantie was. Toen ik de dag erna terugkeerde in Volendam, was ik weer thuis. Mijn brein kon dat niet verwerken. Een heel rare ervaring. Het is gewoon alsof ik hier al maanden woon.

Natuurlijk heb ik soms moeilijke momenten. Dan mis ik even dat ik op iedere straathoek een bekende tegenkom of zomaar bij een oude vriendin of mijn ouders kan aanwaaien. Al heb ik hier ook nieuwe leuke en lieve kennissen erbij gekregen waar ik een goede klik mee heb en volledig mezelf bij kan zijn. Ik hoef het niet alleen te doen, zij helpen me ook verder op mijn pad. Ze hebben hier zelfs een hsp-café (bijeenkomst voor hooggevoeligen). Als we het dan toch over thuiskomen hebben... Een avond gezellig samenzijn met mensen die op dezelfde manier in het leven staan als ik, dat is zo fijn.

Deze periode hier zie ik als proefwonen. Voelt het zo goed dat ik straks echt definitief de overstap zal maken? Ik heb nog drie weken te gaan hier…