Geen verzendkosten tot eind december!

Ben je op zoek naar een leuk sint- of kerstcadeau? Tot eind december betaal je geen verzendkosten!
Bestel hier je (gesigneerde) exemplaar van 'Het stille verdriet'.

Uitzending KRO De Reünie

Volledige uitzending is te bekijken via:
http://reunie.kro.nl/seizoenen/2014-2015_winter/afleveringen/02-11-2014/fragmenten/danielle

Zondag 2 november te gast in KRO’s De Reünie

‘Goedemiddag, u spreekt met KRO De Reünie, mogen we u wat vragen?’ Zo begon het telefoongesprek afgelopen februari. Ze hadden een oud-klasgenoot van mij benaderd om mee te werken aan het programma. Hij stemde toe en dan gaan ze klasgenoten zoeken. Met wie ging hij om? Aan wie heeft hij herinneringen? Na een korte speurtocht (lang leve Google) kwamen ze erachter dat ik - net als die oud-klasgenoot - een autobiografisch boek heb geschreven én tenen lees. Vooral dat laatste trok meteen de aandacht. De nieuwsgierigheid bij presentator Rob Kamphues werd ook aangewakkerd en hij wilde maar wat graag zijn tenen laten lezen.

Filmen in Volendam 

Eind maart ben ik samen met Rob en een filmploeg in Volendam (het dorp dat belangrijk is geweest voor mijn ontwikkeling en waar mijn boek zich grotendeels afspeelt) een dag wezen filmen. Ik vertelde hem daar al lopend langs het IJsselmeer over mijn proces. Heel intensief was dat. Vooral omdat het even zoeken was naar wat we gingen uitlichten; mijn verhaal heeft vele facetten. Uren zijn we bezig geweest, voor een filmpje van een paar minuten…
De manier waarop ze werken heb ik als prettig ervaren. Integer en met respect, precies zoals het programma ook overkomt op televisie. Zo had ik volledige inspraak over wat ik wilde vertellen én wat vooral niet ter sprake mocht komen i.v.m. privacygevoelige gegevens. Dat was voor mij trouwens wel een vereiste; ik wil geen speelbal zijn van een tv-programma dat ten koste van alles hoge kijkcijfers wil scoren. Nee, het moet ‘voedende’ televisie zijn. Vanaf het eerste moment aan de telefoon voelde ik al dat het met dit programma helemaal goed zat. Ze gaan heel zorgvuldig met alles om en werken er echt met hart en ziel aan. Twee maanden zijn ze bezig met één aflevering!
Zelf wilde ik graag de positieve kant van hooggevoeligheid op de voorgrond zetten. Te vaak wordt dat namelijk nog als last neergezet. Met mijn verhaal wil ik laten zien dat wanneer je deze eigenschap erkent, en aan jezelf gaat werken, je dan hooggevoeligheid als iets heel moois en krachtigs kan gaan inzetten.

Ontmoeting met oud-klasgenoten in de studio

Half april ontmoette ik dertien van mijn oud-klasgenoten in de studio in Hilversum. Heel bijzonder om elkaar na achttien jaar weer terug te zien. Voor mij was het best wel spannend en ook emotioneel om de mensen uit die periode weer te ontmoeten. Het deed me terugdenken aan een niet altijd zo leuke tijd. In de eindexamenklas werd ik namelijk ziek (de start van een ruim tien jaar lang periode van extreme vermoeidheid) was daardoor veel afwezig en kreeg te maken met onbegrip. Hoe dachten zij toen over mij? Hebben ze gemerkt dat ik vaak afwezig was?

En natuurlijk wil je elkaar dan meteen van alles gaan vragen, maar dat mocht niet om het verrassingseffect tijdens de opname te behouden. Dat zorgde nog voor grappige taferelen bij de lunch vooraf. ‘Vertelde je nou net dat je je kinderen naar school hebt gebracht? …Heb je kinderen? …Jij?!’

Ruim twee uur duurde de opname in de studio. Dat vloog om. In één take wordt het opgenomen, om het spontane te behouden. Het ene bijzondere verhaal na het andere kwam voorbij. Je krijgt een heel unieke inkijk in andermans leven. Het gaat denk veel dieper dan dat je op een gewone reünie zult ervaren. En doordat het in een ´klas´ wordt opgenomen, krijg je ook echt dat klasgevoel. Het was alsof we terug in de tijd waren.

Tenen lezen

In de studio heb ik ten overstaan van mijn oud-klasgenoten de tenen gelezen van Rob Kamphues. Het is voor velen een nog onbekend fenomeen en dat riep dus verbazing en vele vragen op. Dat zorgde voor leuke momenten. Vroeger was ik ook heel stil en verlegen. Nu pakte ik mijn podium en praatte er op los. Dat was ook wel verrassend voor mijn oud-klasgenoten. ´Waar is dat stille meisje gebleven? Je praat zoveel,´ was de reactie van een oud-klasgenote.

Voor mij was is het goed geweest om de mensen van toen weer te ontmoeten. Oude pijnen vanwege het onbegrip destijds heb ik hierdoor een plekje kunnen geven. Opgelucht en vol energie kwam ik die dag weer thuis.

Het is een uitzending geworden vol met prachtige, ontroerende, grappige en krachtige verhalen. Echt een heel bijzondere ervaring en ik ben dankbaar dat ik hieraan mocht meewerken.

Zelf heb ik nog niets gezien, dus ben ook erg benieuwd naar het resultaat!

Zondag 2 november, 20.20 uur op NPO 1.

Braderie Volendam

Zondag 31 augustus ben ik van 11.00-17.00 uur aanwezig op de braderie van Volendam.
Je kunt er terecht voor mijn boek, een praatje én voor het laten lezen van je tenen. Meer informatie over tenen lezen? Kijk dan hier.

Adres: Marinapark Volendam, Pieterman 1

Vandaag, precies één jaar geleden...

Toen presenteerde ik mijn boek aan de wereld. Tijdenlang werk je ernaartoe en dan is ineens het moment daar. Ten overstaan van vele familie, vrienden en kennissen deed ik mijn verhaal, in het dorp dat voor mij van zeer grote betekenis is geweest voor mijn ontwikkeling. Het is maar goed dat er foto’s en filmopnames van zijn, want nog steeds denk ik dat het een droom is geweest. Ik, die spreekbeurten vreselijk vond en nooit vrijwillig in een groep haar verhaal deed, vertelde nu – bijna - zonder blikken of blozen haar avontuur van de afgelopen jaren.  En wat was ik moe… Alsof ik een marathon had gelopen (van ruim twee jaar)  en bij de finish nog even uitleg moest geven over hoe de tocht was geweest. Ik kon niet meer, maar ik ‘moest’. Dit was de laatste drempel die ik nog mocht nemen. Daarna zou er een last van me afvallen…

Dankbare reacties

Mijn verhaal heb ik opgeschreven voor de betrokkenen, de mensen in mijn naaste omgeving en achteraf gezien natuurlijk ook voor mezelf. Ik had dus nooit voorzien of überhaupt bij stilgestaan dat mijn boek voor veel mensen een enorme duw in de goede richting zou zijn. Dat men er steun aan zou hebben, veel herkenning erin vindt, dat puzzelstukjes op zijn plek vallen. Ik heb al zulke dankbare en ontroerende reacties mogen ontvangen. Dat mijn woorden zoveel mogen betekenen voor anderen, doet veel met me.

Overhandiging van het eerste exemplaar

"Ik wil je bedanken voor het schrijven van je boek! Ik ben behoorlijk uitgeput momenteel, maar door jouw boek heb ik het gevoel dat ik aan het begin van een nieuwe weg sta, waar ik kan leren beter op mijn energie te passen. Ik had de link tussen hooggevoeligheid en vermoeidheid namelijk nooit gelegd!"

"De herkenning die ik vind in je boek geeft me rust. Rust omdat ik weet dat ik het juiste pad volg, met al zijn enorme hobbels en diepe kuilen. Daarom wil ik je oprecht bedanken voor het schrijven van dit boek."

"Je boek heeft grote indruk op me gemaakt. Bijzonder knap hoe jij je door alle moeilijke en twijfelachtige momenten hebt geworsteld. Ik ben net als jij een HSP-er, veel herkenning dus. Waar ik veel aan heb ik is het stuk: sta voor wie/wat je bent. Ik ben al een tijdje bezig met dit issue en zie het dan ook als een "teken" dat ik via jouw boek hier mee verder mag. Het roer moet en gaat om bij mij...DANK!"

Meer zelfvertrouwen en acceptatie

Het schrijven van mijn boek heeft mijn leven in positieve zin veranderd. Ik was al een goed eind op weg, maar hierdoor is mijn zelfvertrouwen en acceptatie van mijn talenten nog meer gegroeid. Mijn doorzettingsvermogen, moed en kracht zijn flink op de proef gesteld, maar ik heb bewezen dat ik het kan. Ik ging door!

‘Je geeft jezelf enorm bloot in je verhaal. Heb je nooit een moment gedacht: “dit doe ik niet”?’ krijg ik regelmatig te horen. Nee, ik heb daar nooit een seconde over getwijfeld. Dit mocht ik doen, dit is een onderdeel van mijn levenspad en van deze stap heb ik geen moment spijt gehad. Ik heb moeten knokken – en nog steeds zijn mijn talent en ik het niet altijd met elkaar eens – maar het heeft me al ontzettend veel gebracht! En de positieve reacties hebben nogmaals bevestigd dat dit een goede stap is geweest.

Ik hoop dat mijn verhaal nog veel mensen mag bereiken!

p.s. hier nog een filmpje van die memorabele dag: https://www.youtube.com/watch?v=EhW3e7oHQiE

Interview met schrijfcoach Marit van der Meulen

Laagdrempelige uitgeverijen rijzen als paddenstoelen uit de grond en ook wordt het steeds eenvoudiger om in eigen beheer uit te geven. De nieuwe schrijver wint steeds meer terrein. Boeken worden alleen niet zomaar verkocht. Als een nieuwe schrijver zichzelf echt op de kaart wil zetten, zal hij zelf zijn marketing moeten doen. Maar hoe doe je dat en wat kun je leren van schrijvers die je al voorgingen?

Deze week aandacht voor Daniëlle van der Stap. In haar boek Het stille verdriet vertelt ze over de weg die ze heeft afgelegd om haar hooggevoeligheid te accepteren. Zodra ze voet aan wal zet in Volendam en langs café De Hemel loopt, komt haar ontwikkeling in een stroomversnelling.  

Hoe lang heb je over het schrijven van je boek gedaan?

“Op 12 mei 2011 zette ik mijn eerste woorden op papier. In september 2012 kon ik de laatste punt noteren. Daarna begon het proces van schrappen, herschrijven en perfectioneren. Uiteindelijk ging april 2013 het manuscript richting de drukker en kon ik op 9 juni ‘mijn kindje’ aan de wereld presenteren.”

Wat is je het meest bijgebleven van het schrijfproces?

“De flow waarin ik terechtkwam. De woorden leken vanzelf op mijn scherm te verschijnen. Het schrijven kon ik met gemak uren per dag doen, waarbij ik alles en iedereen om me heen vergat. Ook de hulp die ik van buitenaf mocht ontvangen, zoals verkooppunten die zich aanboden, kwam spontaan op mijn pad. Op emotioneel vlak hakte het er wel in. Mijn boek betreft een autobiografisch verhaal over het (h)erkennen van mijn hooggevoeligheid en gave. Diep weggestopte ervaringen kwamen weer naar boven. In één jaar tijd heb ik vijf jaren herbeleefd.”

Lees hier de rest van het interview: http://www.zinnazin.nl/non-fictie/de-nieuwe-schrijver-danielle-van-der-stap/#more-725

'Het stille verdriet' ook voor mensen met een leesbeperking

Slechtziend, dyslectisch of een andere leesbeperking? Ook dan is het mogelijk om mijn boek te 'lezen'. Het stille verdriet is namelijk verkrijgbaar op daisy-rom en in braille. Via de Stichting Aangepast Lezen zijn deze te verkrijgen. Hier ben ik natuurlijk ontzettend blij mee!

Lezing hooggevoeligheid bibliotheek 's-Gravenzande volgeboekt!!

De lezing van woensdagavond 15 januari in de bibliotheek van 's-Gravenzande is volgeboekt!
In een recordtempo is dit gebeurd. Mede hierdoor heb ik ingezien dat er veel behoefte is naar informatie over hooggevoeligheid. In de toekomst zal ik zeker vaker lezingen gaan geven, dus houd deze blog in de gaten!


Mocht je zelf nog een suggestie hebben voor een locatie, evenement etc. dan kun je contact met me opnemen via info@praktijkdevlindertuin.nl.

15 januari - Lezing hooggevoeligheid in bibliotheek 's-Gravenzande

Bent u sneller moe dan een ander? Merkt u de kleinste details op? Voelt u direct de sfeer wanneer u een ruimte binnenstapt? Eén op de vijf mensen is hooggevoelig, ook wel hoogsensitief genoemd. Deze mensen hebben een gevoeliger zenuwstelsel dan gemiddeld en beleven daardoor alles intensiever. Sommigen ervaren deze karaktereigenschap vooral als een last maar er zitten juist ook hele mooie kanten aan. Esther van den Berg, coach voor hoogsensitieven en schrijfster Daniëlle van der Stap, beiden afkomstig uit het Westland, verzorgen deze lezing. Daniëlle van der Stap is schrijfster van het autobiografische boek ‘Het stille verdriet’, waarin zij haar zoektocht naar het (h)erkennen van hooggevoeligheid beschrijft.

Tijdens deze lezing geven ze informatie en tips over hooggevoeligheid en delen hun persoonlijke ervaringen. De lezing vindt plaats op woensdag 15 januari in Bibliotheek ’s-Gravenzande. Aanvang 20.00 uur. De kaartjes kosten € 2,50 voor leden en € 5,- voor niet-leden. Kaartjes zijn verkrijgbaar bij alle vestigingen van Bibliotheek Westland of te reserveren via de website www.bibliotheekwestland.nl


Bron: Bibliotheek Westland