Vandaag, precies één jaar geleden...

Toen presenteerde ik mijn boek aan de wereld. Tijdenlang werk je ernaartoe en dan is ineens het moment daar. Ten overstaan van vele familie, vrienden en kennissen deed ik mijn verhaal, in het dorp dat voor mij van zeer grote betekenis is geweest voor mijn ontwikkeling. Het is maar goed dat er foto’s en filmopnames van zijn, want nog steeds denk ik dat het een droom is geweest. Ik, die spreekbeurten vreselijk vond en nooit vrijwillig in een groep haar verhaal deed, vertelde nu – bijna - zonder blikken of blozen haar avontuur van de afgelopen jaren.  En wat was ik moe… Alsof ik een marathon had gelopen (van ruim twee jaar)  en bij de finish nog even uitleg moest geven over hoe de tocht was geweest. Ik kon niet meer, maar ik ‘moest’. Dit was de laatste drempel die ik nog mocht nemen. Daarna zou er een last van me afvallen…

Dankbare reacties

Mijn verhaal heb ik opgeschreven voor de betrokkenen, de mensen in mijn naaste omgeving en achteraf gezien natuurlijk ook voor mezelf. Ik had dus nooit voorzien of überhaupt bij stilgestaan dat mijn boek voor veel mensen een enorme duw in de goede richting zou zijn. Dat men er steun aan zou hebben, veel herkenning erin vindt, dat puzzelstukjes op zijn plek vallen. Ik heb al zulke dankbare en ontroerende reacties mogen ontvangen. Dat mijn woorden zoveel mogen betekenen voor anderen, doet veel met me.

Overhandiging van het eerste exemplaar

"Ik wil je bedanken voor het schrijven van je boek! Ik ben behoorlijk uitgeput momenteel, maar door jouw boek heb ik het gevoel dat ik aan het begin van een nieuwe weg sta, waar ik kan leren beter op mijn energie te passen. Ik had de link tussen hooggevoeligheid en vermoeidheid namelijk nooit gelegd!"

"De herkenning die ik vind in je boek geeft me rust. Rust omdat ik weet dat ik het juiste pad volg, met al zijn enorme hobbels en diepe kuilen. Daarom wil ik je oprecht bedanken voor het schrijven van dit boek."

"Je boek heeft grote indruk op me gemaakt. Bijzonder knap hoe jij je door alle moeilijke en twijfelachtige momenten hebt geworsteld. Ik ben net als jij een HSP-er, veel herkenning dus. Waar ik veel aan heb ik is het stuk: sta voor wie/wat je bent. Ik ben al een tijdje bezig met dit issue en zie het dan ook als een "teken" dat ik via jouw boek hier mee verder mag. Het roer moet en gaat om bij mij...DANK!"

Meer zelfvertrouwen en acceptatie

Het schrijven van mijn boek heeft mijn leven in positieve zin veranderd. Ik was al een goed eind op weg, maar hierdoor is mijn zelfvertrouwen en acceptatie van mijn talenten nog meer gegroeid. Mijn doorzettingsvermogen, moed en kracht zijn flink op de proef gesteld, maar ik heb bewezen dat ik het kan. Ik ging door!

‘Je geeft jezelf enorm bloot in je verhaal. Heb je nooit een moment gedacht: “dit doe ik niet”?’ krijg ik regelmatig te horen. Nee, ik heb daar nooit een seconde over getwijfeld. Dit mocht ik doen, dit is een onderdeel van mijn levenspad en van deze stap heb ik geen moment spijt gehad. Ik heb moeten knokken – en nog steeds zijn mijn talent en ik het niet altijd met elkaar eens – maar het heeft me al ontzettend veel gebracht! En de positieve reacties hebben nogmaals bevestigd dat dit een goede stap is geweest.

Ik hoop dat mijn verhaal nog veel mensen mag bereiken!

p.s. hier nog een filmpje van die memorabele dag: https://www.youtube.com/watch?v=EhW3e7oHQiE