maandag 25 maart 2013

Noodrem...

De trein denderde de afgelopen tijd flink door, alles verliep voorspoedig. Tot gisteren... Badend in het zweet, met hartkloppingen en een lijf vol spanning werd ik wakker.
 
Ik heb veel te veel van mezelf gevraagd. Al bijna twee jaar ben ik met het boek bezig waarvan het afgelopen half jaar nagenoeg dag- en nacht. Ik kom niet meer aan andere dingen toe. En zeker als hooggevoelig persoon is de balans tussen inspanning en ontspanning ontzettend belangrijk. Ik heb meer tijd nodig om indrukken - waar ik veel ontvankelijker voor ben dan niet-hooggevoelige personen - te verwerken.
Het boek schrijven is emotioneel ook een zwaar proces omdat het mijn eigen verhaal betreft. Ik ben nu compleet overprikkeld. Al weken slaap ik slecht, kom ik amper onder de mensen omdat ik alleen maar aan het schrijven ben, kan zomaar in huilen uitbarsten en gun mezelf geen tijd voor ontspanning. Alle alarmbellen gingen rinkelen. Met mijn verleden in mijn achterhoofd wist ik dat ik nu aan die noodrem moest trekken. En deed ik het zelf niet, dan zou vandaag of morgen mijn lijf die beslissing voor mij maken.
 
Daarom heb ik een heel wijs besluit genomen. Mijn boek zal niet volgende maand, maar op 13 juni verschijnen.
 
Gezondheid is het allerbelangrijkste!

maandag 11 maart 2013

De haven komt in zicht...

Nog maar een kleine zes weken te gaan en dan zal mijn boek verschijnen. Op 20 april zal het officieel gepresenteerd worden in Volendam, waarna het op 25 april voor iedereen verkrijgbaar zal zijn.
(UPDATE: verschijningsdatum is uitgesteld naar 13 juni!)
Onwerkelijk. Bijna twee jaar lang heb ik nagenoeg dag en nacht aan mijn levensproject gewerkt. Tenminste, zo kan ik het wel noemen.

'Ik wist niet dat er nog zoveel bij komt kijken,' krijg ik de laatste tijd regelmatig te horen. Ja, een boek schrijven is één ding, maar het dan nog in een fysieke vorm gieten en het onder de aandacht brengen bij de mensen kost minstens evenveel tijd en energie.
   Je moet denken aan: redigeren van het boek (vanaf begin januari ben ik bezig samen met mijn redacteur om de teksten bij te schaven, fouten eruit te halen etc.), welke dikte van het papier (wel handig als het boek door de brievenbus past), welke regelafstand, welk lettertype, wat komt er op de voorkant, de achterflap, welke media benaderen, waar vindt de presentatie plaats, flyers moeten gedrukt worden, verkooppunten benaderen, distributie regelen...
Afijn, het is een heel proces. Pittig, maar ook zo enorm leerzaam. Ik heb de afgelopen tijd mogen ervaren dat ik veel meer kan en durf dan ik dacht. Voor mij is het dit hele 'project' nu al geslaagd!
   En alles verloopt voorspoedig, we liggen nog steeds op koers...

Hier kun je een nieuw fragment uit het boek lezen. Voorjaar 2009 gingen we een drankje doen in Café De Dijk. Een bezoek waarbij mij letterlijk de adem werd ontnomen...

p.s. Zit je op Facebook? 'Like' dan Het Stille Verdriet en blijf zo op de hoogte van de laatste nieuwtjes rondom het boek.